چرا به برخی علما نسبت ناروا می دهند؟ آیا اگر این علما امروز هم بودند در مقابل این نسبت ها و احکام منتسبه سکوت می کردند؟ آیا این طرفداری متعصبانه ازبدعت ها وخرافات دشمن پسند نیست؟

تقریبا اکثریت علمای معاصر قمه زنی را حرام می دانند. برخی مراجع بزرگوار هم ادله مختلفی در تایید حرمت آن آورده اند با دلایل مختلف فقهی(حدود ده دلیل). اما متاسفانه برخی وبلاگها فتوایی را از ایه الله نائینی در تاریخ 5 ربیع الاول1345.ه.ق آورده اند و تائیدات برخی علمای ان روزگار را هم بیان کرده اند. قسمتی از فتوا مربوط به قمه زنی است که عین ان را می اورم و نکات بسیار مهمی را در نقد این نقل (به فرض مستند بودن نقل) می اورم:

 «.... دوم : هیچ اشکالی نیست در جایز بودن سینه زدن یا با دست به صورت زدن حتی اگر به حدی برسد که سینه و صورت سرخ و سیاه شود ، بلکه اقوی جواز زنجیر زدن است بر شانه و پشت به حدی که به بیرون آمدن کمی خون منجر گردد بنا بر اقوی و اما بیرون آمدن خون از پیشانی در اثر شمشیر و قمه زدن درصورتی که از ضرر آن محفوظ باشد جایز است، بیرون آمدن خون بدون صدمه رسیدن به استخوان پیشانی که عادتا هم زیان نمیرساند و مانند اینها چنانکه اشخاص عارف به آن قمه میزنند و طوری هم میزنند که صدمه به استخوان سر نمیرساند اگر در حال قمه زدن مطمئن بود که قمه زدن بر حسب عادت برایش ضرر ندارد و لکن بعد از زدن به قدری خون بیرون آمد که مضر بود کشف از حرمت آن نمی کند مانند کسی که وضو بگیرد یا غسل می کند و گمان دارد استعمال آب برایش ضرر ندارد و سپس روشن می شود که برایش ضرر داشته لکن احوط و سزاوار است که کسانی که عارف به زدن شمشیر و قمه نیستند خودداری کنند خصوصا جوانانی که دلهایشان پر از عشق و محبت امام حسین علیه السلام است و از محبت آن حضرت بی اختیار می گردند و در موقع قمه و شمشیر زدن توجه ندارند که ممکن است پس از آن زیان ببیند ، خدا ثابت بدارد ایشان را به قول ثابت در دنیا و در آخرت....»

اما نکاتی که به نظر می رسد:

1- خود حضرت ایشان (آیه الله نائینی) در حکمشان به وضوح  نوشته اند: "درصورتی که از ضرر آن محفوظ باشد جایز است"  همچنین فرموده اند : "لکن احوط و سزاوار است که کسانی که عارف به زدن شمشیر و قمه نیستند خودداری کنند خصوصا جوانانی که دلهایشان پر از عشق و محبت امام حسین علیه السلام است و از محبت آن حضرت بی اختیار می گردند و در موقع قمه و شمشیر زدن توجه ندارند که ممکن است پس از آن زیان ببیند "  یعنی ایشان هم مانند بقیه قائلین به جواز این عمل مناط را عدم اضرار به نفس با صراحت و وضوح می دانند. فتوای بزرگانی همچون میرزای نائینی بیش از این نیست که قمه‌زنی فی‌نفسه عملی جایز است نه مستحب یا واجب. و این به آن خاطر است که این عدّه از فقهاء در بررسی حکم قمه‌زنی بر مبنای یکی از عناوین حکم اوّلی آن که وارد نشدن ضرر به بدن است، فتوی به جواز قمه‌زنی- تا زمانی که موجب ضرر جدی بر بدن نشود.

میان فقهاء اختلاف وجود دارد، که آیا اضرار به نفس کلاً حرام است، یا تنها در صورتی که منجر به مرگ شود حرام می گردد؛ شیخ انصاری و عدّه‌ای دیگر از علماء معتقدند که اضرار به نفس حرام است حتی اگر منجر به هلاکت شخص نشود؛ مثل این که انسان انگشت خود را زخمی کند. بنابر این طبق نظر این فقهاء هرگونه قمه یا زنجیرزدن که منجر به خون‌ریزی یا نظایر آن شود تحت این عنوان یعنی حرمت اضرار می‌گنجد. امّا تعدادی دیگر از علما نیز اعتقاد دارند که اضرار به نفس اگر به نقص جسمی شدید یا به فوت منتهی نشود بر انسان حرام نیست. اگرچه همین فقهاء معتقدند که اگر این اعمال منجر به هتک حرمت مذهب گردند، جایز نیستند؛ و در غیر این صورت جایزند. چنانچه آیت الله خویی در پاسخ به سؤالی می‌نویسند: اگر این امور مستوجب هتک و توهین باشد حرام است.

2- همانطور که تاریخش مشخص است این حکم مربوط به سال 1345ه.ق می باشد و اکنون در سال 1428 ه.ق. می باشیم و امروزه هیچ کس مقلد ایه الله نایینی نیست چرا که مرجع فوت شده قابل تقلید نیست. علمای امروز مرجع تقلید مردم هستند و حکم اجتهادی علمای امروز ملاک عمل مقلدین است.

3- در شرایط امروز که ولی فقیه شیعه با چند مناط مختلف حکم به حرمت داده اند (هم امام حکم به حرمت داده بودند هم  ایه الله خامنه ای) حتی اگر مرجعی اجتهادش برخلاف باشد باید از حکم ولی فقیه تبعیت کند. این مطلب هم حکم مراجع تقلید است.

4- برخی از افرادی که اسمشان در این لیست است نظر دیگری دارند!  یا این مطلب دروغ است یا اینکه حکم این بزرگواران در اثر تحولات زمانه و تبلیغات شدید دشمنان علیه شیعه به بهانه قمه زنی عوض شده است. بزرگوارانی چون آیه الله اراکی و ایه الله تبریزی . آیه الله اراکی در سال 1415 ه.ق (1373ه.ش)فرمودند که:" دستور ولی امر مسلمین? [آیه الله خامنه ای] مبنی بر جلوگیری از اعمال خرافی در عزاداری محرم لازم الاتباع است."  آیه الله تبریزی هم در استفتاءات خود سوال 2003 و 2012 و 2014 فرموده اند که: "عزاداری خامس ال عبا از مهم ترین شعائر دینی و رمز بقای تشیع می باشد ولی بر عزاداران عزیز لازم است از کارهایی که موجب وهن مذهب و سوء استفاده دشمنان  اسلام و اهل البیت(ع) می شود? اجتناب کنند. البته متاسفانه در سایت ها و وبلاگ های طرفداران  افراطی قمه زنی فتوای نیمه کاره ای را به ایشان منسوب کرده اند که آخرین نظر ایشان نبود(کامل ترین نظرهرمرجعی اخرین نظرش می باشد)

5- متاسفانه در برخی از سایت ها و وبلاگ های خوش اب و رنگ افراطی برای تحت تاثیر قرار دادن مخاطبان  نظر یک مرجع را با چند فاصله بین نظرات دیگران تکرار کرده اند، عجیب است که در نقل فتاوا هم شگرد روانی به کار بسته اند تا به زور به مخاطب غافل قالب کنند که قمه زنی خوب است!؟ تازه بگذریم که اساسا نظر بقرخی مراجع مذکور این که نوشته اند نیست.

6- نظر برخی مراجع بسیار جالب است که در شرایط فعلی قمه زنی را حرام خواهد دانست. مثلا فتوای منقول از ایه الله بهجت چنین است:" با مراعات تقیه لازمه جایز است در صورتی که مضر به نفس نباشد" یعنی ایشان هم بحث شرایط زمانی را در نظر داشته اند هم بحث اضرار به نفس را. به کلمه جواز در فتوا باید دقت کرد. ایشان در سایتشان هم دارند: در جواب سوال1830: حکمش به عنوان اوّلى عدم ضرر رساندن به خود یا دیگرى است، به حدّى که حرام باشد؛ پس اگر مضرّ نباشد و مفسده‏اى هم بر آن مترتب نباشد فى نفسه اشکال ندارد." در این فتوای جدیدتر ایشان یک بحث دیگر را هم اضافه کرده اند که عدم اضرار به دیگری علاوه بر عدم اضرار به خود می باشد. البته با وضوح بیشتری ایشان اضافه کرده اند که مفسده ای هم بر آن مترتب نباشد. آیا واقعا امروزه که انواع و اقسام دشمنان شیعه اعم از کمونیست ها و شیطان پرستان و صهیونیست ها و مسیحیان افراطی و وهابی ها و ملی گرایان به بهانه قمه زنی عده قلیلی از شیعه، همه شیعیان جهان را تشنه خون (blood thirsty) و تروریست و وحشی تر از حیوانات و بی تمدن خطاب می کنند، باز هم وضع مثل سال 1345 ه.ق. یعنی حدود 83 سال پیش است؟ ایا این عمل قمه زنان و تیغ زنان یاری رساندن به دشمنان و بهانه درست کردن برای انها نیست؟!

7- ملاک ها و ادله علمایی که قمه زدن را حرام می دانند، فقط اضرار به نفس و اسیب رساندن به بدن نیست؛ بلکه چندین دلیل دیگر هم  هست، از جمله اینکه : این عمل بدعت است، در قول ائمه و فعل انها هیچ تاییدی بر آن یافت نمی شود، موجب وهن شیعه شده است، موجب اشمئزاز عقلا می شود، عرفا از نظر عقلا عزاداری محسوب نمی شود، باعث تشدید اختلاف بین مسلمین و تضعیف اقلیت شیعه در جهان می شود، خرافی است و از مسیحیان قفقاز و ایتالیا امده است؛ مال شیعه نیست و در زمان صفویه یا قاجاریه توسط افراطیون باب شده است، سفارت خانه های انگلیس و سایر بیگانگان در عراق و هند اسلامی و ایران به هیئت قمه زن کمک می کردند تا حتی در سفارت انگلیس قمه بزنند و بهانه به دست دشمن بدهند، و بالاخره فتاوای برخی قدما بر حلیت قطع نظر از عنوان های دیگر بوده است که با دخالت این عناوین قطعا فتوای انان هم حرمت این قبیل اعمال می شود. خصوصا که اکنون با حکم ولی فقیه عادل شیعه (هم امام و هم آیه الله خامنه ای) بر تمام مراجع و مقلدین انها تبعیت از حکم ایشان واجب است.

8-  . اگر عزاداری ها به گونه ای باشد که اگر دیگران ببینند مذهب شیعه را متهم به خشونت، توحش و خرافه گرى کنند، وهن مذهب است. موضوع‏شناسى نیاز به کارشناسى دارد.تشخیص وهن نسبت به مذهب در بسیارى از موضوعات، پیچیده است. درباره این که انجام دادن کاری الآن وهن مذهب است یا نه، هر کس شایستگى تشخیص ندارد. دو نکته باید در این رابطه ملاحظه شود: نکته اول نقش زمان و مکان است. ممکن است قمه زنی در بعضى از مکان ها یا در بعضى از زمان‏ها موجب وهن مذهب نشود؛ ولى در زمان ما که حتى در بعضى از جایگاه‏هاى خلوت هم این مراسم قمه زنى برگزار مى‏شود و فیلم ویدئویى آن در اختیار دشمن قرار می گیرد، موجب وهن مذهب می شود. نکته دوم این است که کسى مى‏تواند این موضوع را تشخیص دهد و کارشناسى کند که با مسایل زمان و مکان آشنا باشد و فکر باز و اطلاعات خوبى در این زمینه داشته باشد و واقعاً بداند که این فیلم‏ها و تصاویرى که در اختیار دشمن قرار گرفته است چه اثرات منفی خواهد گذاشت. این دو نکته بسیار مهم است. در این دو نکته بسیارى از سؤالات هم پاسخ داده مى‏شود. از تأثیر مکان و زمان نباید غافل باشیم. اگر پنجاه سال قبل مرجع تقلیدى قمه زنى را جایز شمرده، دلیل نمى‏شود که الآن نیز جایز باشد. ما تأثیر زمان و مکان را در احکام قبول نداریم، ولى در موضوعات قبول داریم که زمان و مکان باعث تغییر موضوع مى‏شود. حدّ عزاداری را شرع و عقلا تعیین می‌کنند. اگر عزاداری به شیوه‌هایی اجرا شود که شور را بر شعور غالب سازد و به نوعی موجب انحراف از فلسفة عزاداری گردد، مشروع و مورد قبول نیست. اگر قالب‌های عزاداری به گونه‌ای باشد که عقلای جامعه آن را قبیح و موجب وهن آموزه‌های دینی بدانند قطعاً جایز نیست. شکل و صورت عزاداری باید به گونه‌ای باشد که بتواند هسته و محتوای اصلی پیام عاشورا را به مردم ابلاغ کند و باور انسانها را نسبت به آنها تقویت کند؛ ولی اگر این عمل به صورتی درآید که نه تنها باطن را نشان ندهد بلکه باعث گردد که اصل مسئله خدشه‌دار شود، مورد تأیید دین نخواهد بود.

(منبع: http://azadary.blogfa.com/post-25.aspx)

9- حضرت آیه الله مکارم با توجه به نقل از ایه الله نائینی: آیت الله العظمی مکارم شیرازی در بخش دیگری از سخنان خود به برخی انحرافات صورت گرفته در عزاداری‌ها اشاره و تصریح کرد: عزاداری‌ها رمز بقای تشیع بوده و نقشه‌های دشمنان اسلام را نقش بر آب می‌کند ولی به همین دلیل برنامه‌های دشمن نیز در این راستا کاملا محسوس است. این مرجع عالم تشیع با اشاره به قمه زنی‌ها در ایام محرم، تاکید کرد: در دنیایی زندگی می‌کنیم که عکس این گونه اقدامات را منتشر می‌کنند و آن وقت مشکلاتی برای مسلمانان ایجاد می‌شود. آیت الله العظمی مکارم شیرازی افزود: عزاداری در کلمات معصومان به صورت مطلق گفته شده است و ما باید هر چه در عرف، عقلا عزاداری شناخته شده است را بپذیریم و از کارهایی که موجب دوری مردم از اسلام و تشیع می‌شود خودداری کنیم. وی با اشاره به اینکه برخی می‌گویند، آیت الله نائینی قمه زنی را جایز شمرده است، تاکید کرد: مسلما اگر آیت الله نائینی در زمان ما بود، او نیز فتوا بر جایز نبودن قمه زنی می‌داد، همان طور که شاگرد ایشان یعنی آیت الله خوئی این گونه فتوا داده و فرموده‌اند اگر اقدامی ضرر قابل ملاحظه‌ای داشته یا سبب هتک حرمت مذهب و توهین مخالفان نسبت به مذهب شود، جایز نیست. منبع:روزنامه حزب الله 1386/12/19

در پایان امیدواریم که برخی به شیطنت پایان دهند و  مردم را سردر گم نکنند که فتوای مراجع و ولی فقیه زنده کنونی بر حرمت قمه زنی و برخی دیگر از اعمال بدعت امیز و خرافی می باشد.