تاریخ قمه زنی هم به سفارت انگلیس بر می گردد؟!
به صورت دقیق نمی‌دانیم که زنجیرزنی روز عاشورا از چه زمانی ظهور کرده و در مناطق شیعه‌نشین همانند عراق و غیرذه انتشار یافت؛ اما اینقدر می‌دانیم که کوفتن شمشیر بر سر و پیشانی در سوگ حسین(ع) در روز دهم محرم و در آغاز استعمار انگلیس، واز کشور هند به ایران و عراق رخنه نموده است. انگلیسی‌ها از جهل و سادگی شیعه و عشق زیاد آنان به امام حسین(ع)سوء استفاده نمودند و قمه و شمشیرزنی بر پیشانی را به آنان آموختند و تا گذشته‌ای نه‌چندان دور سفارت‌های بریتانیا در تهران و بغداد هیئت‌های عزاداری را به آن صورت انزجارآور و زشت در کوچه و خیابان‌ها ظاهر می‌شدند، تأمین می‌نمود و غرض از سیاست استعماری انگلیس از کمک به رشد این مراسم زشت، اعطای دلیلی معقول برای استعمارش بود که همواره با معارضه مردم بریتانیا و نشریه‌های آزاد آن کشور روبرو می‌شد.
استعمار انگلیس می‌خواست ثابت کند که مردمان مستعمره هند و کشورهای اسلامی دیگر که به آن صورت وحشیانه در خیابان‌ها ظاهر می‌شوند، احتیاج به ولی و قیمی دارند که آنان را از جهل و توحش موجود برهاند. در نتیجه عکس و تصاویر دسته‌های عزادار که در روز عاشورا به زنجیر به پشت خود نواخته و با شمشیر و قمه بر سر خود می‌کوفتند و خون‌های جای شده نتیجه این جریانات، در روزنامه‌های بریتانیا و اروپا به چاپ می‌رسید. و سیاستمداران استعمارگر در نتیجه این تصویرها، استعمارِ این کشورها را به عنوان واجبی انسانی اعلام می‌کردند که می‌تواند مردم آن کشورها را از جهل و توحش رهانیده و به جاده تمدن و تقدم رهنمون سازد.
شنیده‌ایم هنگامی که یاسین هاشمی نخست وزیر عراق در عهد استعمار انگلیس برای گفتگو جهت پایان دادن استعمار، به لندن رفته بود، انگلیسی‌ها به او گفتند: ما به خاطر کمک به مردم عراق به آنجا آمده‌ایم تا آنان را از توحش و حماقت خارج ساخته و مزه سعادت را به آنان بچشانیم!
این سخن خشم یاسین هاشمی را برمی‌انگیزد و باعث می‌گردد با عصبانیت از جلسه خارج شود. اما انگلیسی‌ها از او عذر خواهی کرده و او را به دیدن فیلمی مستند از عراق دعوت می‌کنند. این فیلم که از هیئت‌های حسینی به راه افتاده در خیابانهای نجف، کربلا و کاظمین تهیه شده بود حاوی مشاهد مهیب و نفرت‌آور از شمشیر کوبی و قمه‌زنی مردم عزادار بود. گوئی انگلیسی‌ها می‌خواستند بگویند: «آیا مردمانی روشنفکر که از تمدن بوئی برده‌اند با خود چنین می‌کنند؟!!»
وحال؛ بر طبقه آگاه و روشنفکر شیعه واجب است که تمامی هم و غم و کوشش خود را بر منع جاهلان از دست زدن به چنین اعمالی که تصویر انقلاب حسین را مشوّه نموده است، بگذارند و بر واعظان و مبلغان است که در روشنفکری خود کوشاتر بوده و فعالیت بیشتری به خرج دهند.
