حجت الإسلام و المسلمین احمد قدسی:

بسم الله الرحمن الرحیم /اللهم ادخلنى مدخل صدق و اخرجنى مخرج صدق وجعلنى من لدنک سلطان نصیرا.
دلایلی درباره حرمت قمه زنى بیان شد که یکى قاعده «لا ضرر» است.در مقالات برگزیده این جلسه هم حرف هاى بعضى از متخصصین فن مطرح شد که ان شاءالله چاپ خواهد شد و در اختیار دوستان قرار خواهد گرفت. در آن جا، حرف هاى بعضى از کارشناسان در رابطه با مضرّات قمه‏زنى مطرح شد. در اذهان این طور وجود دارد که بلافاصله بعد از گذشت دو - سه روز، زخم ها ی ناشی از قمه زنی التیام پیدا می کند و هیچ مشکلى برای قمه زنی به وجود نمى‏آید. با بعضى از برادرانى که در مناطقی که قمه زنى می شود زندگی می کنند تماس حاصل شد که اظهار ‏کردند قمه زنی در بعضى از موارد منجر به مرگ مى‏شود. نکته دیگرى که مطرح مى‏شود این است که آیا قمه زنی مصداق عزادارى است یا نه؟ عزادارى یعنی اظهار حزن نسبت به امام حسین (ع). انسان بایستى به گونه‏اى برخورد کند که عرفاً صدق کند که این حالت حزن به خودش گرفته و عزادار است. کسى که با کارد تیز به جان خودش مى‏افتد و به سر خودش مى‏کوبد، حالت حزن و عزاداری است، یا یک حالت وحشت و ترس است؛ خصوصاً براى بچه‏ها و افراذی که تحمل دیدن این صحنه را ندارند؟! صحنه، صحنه‏اى نیست که ایجاد حزن کند، بلکه احساس خشونت و توحش در بعضى‏ها به وجود مى‏آید. این هم نکته‏اى است که بعضى از آقایانى که بر حرمت قمه زنى فتوا داشتند، این را مطرح کردند. البته این دلیل بر حرمت نمى‏شود، بلکه جواز و استحباب آن را خدشه دار مى‏کند.
مهم‏ترین دلیلى که براى حرمت قمه زنى ذکر شده، وهن نسبت به مذهب است. اگر عزاداری ها به گونه ای باشد که اگر دیگران ببینند مذهب شیعه را متهم به خشونت ، توحش و خرافه گرى کنند، وهن مذهب است. موضوع‏شناسى نیاز به کارشناسى دارد.تشخیص وهن نسبت به مذهب در بسیارى از موضوعات، پیچیده است. درباره این که انجام دادن کاری الآن وهن مذهب است یا نه، هر کس شایستگى تشخیص ندارد. دو نکته باید در این رابطه ملاحظه شود: نکته اول نقش زمان و مکان است. ممکن است قمه زنی در بعضى از مکان ها یا در بعضى از زمان‏ها موجب وهن مذهب نشود؛ ولى در زمان ما که حتى در بعضى از جایگاه‏هاى خلوت هم این مراسم قمه زنى برگزار مى‏شود و فیلم ویدئویى آن در اختیار دشمن قرار می گیرد، موجب وهن مذهب می شود. نکته دوم این است که کسى مى‏تواند این موضوع را تشخیص دهد و کارشناسى کند که با مسایل زمان و مکان آشنا باشد و فکر باز و اطلاعات خوبى در این زمینه داشته باشد و واقعاً بداند که این فیلم‏ها و تصاویرى که در اختیار دشمن قرار گرفته است چه اثرات منفی خواهد گذاشت. این دو نکته بسیار مهم است. در این دو نکته بسیارى از سؤالات هم پاسخ داده مى‏شود. از تأثیر مکان و زمان نباید غافل باشیم. اگر پنجاه سال قبل مرجع تقلیدى قمه زنى را جایز شمرده، دلیل نمى‏شود که الآن نیز جایز باشد. ما تأثیر زمان و مکان را در احکام قبول نداریم، ولى در موضوعات قبول داریم که زمان و مکان باعث تغییر موضوع مى‏شود. موضوع‏شناسى، کارشناسى و تخصص مى‏خواهد و هر کسى قابلیت تشخیص موضوع را ندارد. کسى مى‏تواند موضوع شناسی کند که از آمار و ارقام آگاهى داشته باشد و ترفندهاى دشمن و سیاست‏هاى نامرئى و مرموز دشمن را تشخیص دهد که آیا این حرفهایى که الآن مى‏زنند و شیعه را متهم به خرافى گرى مى‏کنند، خود این یک فن یا سیاست است براى این که جلو عزادارى را بگیرند یا نه؟ این نیاز به کارشناسى دقیقى دارد. /والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

دکتر برجی:

متأسفانه فرصت ما براى پاسخ به سؤالات خیلى کم است؛ اما دوستان سعى کردند در فرمایشات خود، بسیارى از سؤالات را بگنجانند و پاسخ دهند. اگر فرصت نشد همه سؤالات دوستان را پاسخ دهیم این سؤالات را جمع بندى مى‏کنیم و در گروه، مورد تحلیل، ارزیابى و بحث قرار مى‏دهیم و پاسخ این سؤالات را در مجله‏ها یا نشریه‏هاى مدرسه ان شاءالله به تدریج منتشر خواهیم کرد. هر کدام از سروران دو - سه دقیقه فرصت دارند که به مهم‏ترین سؤالى که مطرح شده پاسخ بدهند. تعدادى از سؤالات در حوزه بحث این جانب است. یک سرى سؤال ها بر محور دو چیز است: یکى این که این نوع عزادارى‏های شیعیان ( تعزیه خوانى،عزادارى ) بدعت است یا نه؟ در مورد بدعت یک دیدگاه افراطى وجود دارد که وهابى‏ها طرفدار آن هستند و هر نوع حادثه‏اى را که تازه باشد مى‏گویند بدعت است. ما مقاله‏اى را در مجله فقه با عنوان بدعت در فقه نوشتیم که فکر مى‏کنم در اولین شماره مجله فقه بود. به سروران سفارش مى‏کنم که آن مقاله را ملاحظه فرمایند. اجمالاً عرض کنم که هر کارى که اساسى در دین نداشته باشد ولى به عنوان دین وانمود شود بدعت است. در مورد اصل و اساس عزادارى در دین، روایات زیادی داریم که شاید در حدّ تواتر باشد. اهل بیت (ع) سفارش به عزادارى می کردند، سیره آنان این بود که عزادارى به پا مى‏کردند. بِلِن ( یکی از جاسوس ها ) گفته بود که ما باید براى نابودى شیعه دو کار بکنیم: یکى این که عزادارى را از میان شیعیان برداریم تا فرهنگ شهادت از میان آنان رخت ببندد. گفته بود: ما خیال مى‏کردیم که نارضایتى مردم از شاه باعث سقوط شاه شد، ولى بعد فهمیدیم که نه، این فرهنگ شهادت و تشیع باعث سقوط شاه شد. دیگر آن که ما باید کارى بکنیم که عقیده مردم نسبت به مراجع خودشان سست شود. ما این دو چیز را برداریم، شیعه نابود مى‏شود. دشمن از این عزادارى‏هاى ما هراس دارد. روایات متواتری در مورد بکاء ، ابکاء ، تباکى و مراسم عزادارى داریم. شکل و شمایل عزاداری جزء آداب و رسوم مردم است و عرفى است و نسبت به مکان ها و زمان های مختلف، شکل و شمایل آن مختلف مى‏شود. خیلى از مسایل ما این گونه است. مثلا در روایات آمده که به یکدیگر احترام بگذارید. احترام به یکدیگر گذاشتن یک اصل است، اما شکل و شمایل آن فرق مى‏کند؛ یک جا کلاه برداشتن احترام است، ولى یک جا کلاه گذاشتن احترام است، یک جا خم شدن احترام است، یک جا دست را به سینه گذاشتن احترام است. عزادارى هم شکل و شمایل مختلف دارد. ممکن است بعضى از أشکال عزادارى، افراطی باشد که ان شاءالله مشخص می شود.

منبع: http://www.qomicis.com/farsi/neshast_elmi/fegh_ashora.aspx